Problem zbyt niskiej zawartości siarki występuje na około 60% gleb w Polsce. Co ciekawe, jest to szczególnie nasilone zjawisko na terenach oddalonych od aglomeracji miejskich – w sąsiedztwie dużych skupisk budynków i zakładów produkcyjnych gleby są nasycane siarką w wyniku spalania węgla. Stosowanie nawozów z zawartością siarki w wielu przypadkach stało się więc niezbędnym elementem uprawy roślin do produkcji żywności czy pasz. Podpowiadamy, kiedy i jak nawozić pola preparatami zasobnymi w siarkę.

Które rośliny uprawne wymagają odżywiania siarką?

W zasadzie każda roślina uprawiana w Polsce ma mniejsze lub większe zapotrzebowanie na ten mikroelement. Pod tym względem wyróżniają się przede wszystkim rośliny kapustowate, a więc poszczególne gatunki kapust, rzepak, gorczyca, kalafior, brokuł, ale też rośliny amarylkowate, czyli czosnek, cebula i por. W przypadku tych roślin zalecane jest nawożenie siarką w ilości nawet 50 kilogramów na każdy hektar uprawy.

Duże zapotrzebowanie na siarkę zgłaszają również rośliny bobowate, w tym lucerny, koniczyny, strączkowe, a także burak i kukurydza.

Stosunkowo niewielkich dawek siarki wymagają natomiast zboża, ziemniak i trawy.

Siarka a azot

Stosując nawozy z zawartością siarki należy pamiętać o tym, że dawkowanie powinno być ściśle uzależnione od dawki podawanego azotu. Przykładowo: pod rzepak powinna to być przeciętnie 1/4 dawki nawozu azotowego, a pod zboża 1/8 dawki azotu.

Średnie dawkowanie siarki pod względem przewidywanych plonów

Dawki nawozów zawierających siarkę można ustalać również w oparciu o przewidywane plonowanie. I tak:

• Pod rzepak stosujemy 12-14 kg S na tonę nasion;
• Pod pszenicę stosujemy 4 kg S na tonę ziarna;
• Pod jęczmień i pszenżyto stosujemy 3,5 kg S na tonę ziarna;

Warto przy tym podkreślić, że największe zapotrzebowanie roślin na siarkę przypada w okresie wzrostu i tworzenia biomasy. Wiedząc o tym należy dopasować dawkowanie tak, aby np. pod rzepak ozimy zastosować 25 proc. całkowitej dawki, a pod zboża maksymalnie 20 proc. całkowitej dawki w okresie jesiennej wegetacji.

Źródła siarki

Zapotrzebowanie roślin na siarkę można zaspokajać przy pomocy różnych nawozów, zarówno organicznych, jak i mineralnych. Do tych pierwszych zaliczymy m.in. obornik (przy czym zaznaczamy, że zawiera stosunkowo niewiele siarki) czy pomiot ptasi.

W przypadku uprawy roślin wymagających bardzo dużych dawek siarki, niezbędne będzie stosowanie nawozów mineralnych zasobnych w ten mikroelement. Mogą to być m.in. siarczany amonu, potasu i magnezu, superfostat pojedynczy czy saletrosan, a także nawozy stricte siarkowe, zawierające siarkę w postaci pierwiastkowej (czystej).

Podkreślamy przy tym, że wybór rodzaju nawozu oraz dawkowania siarki powinien być poprzedzony przeprowadzeniem badania gleby. Dzięki temu możemy ustalić rzeczywiste niedobory siarki w glebie i opracować plan ich uzupełnienia zgodnie z potrzebami uprawianej rośliny.

Największe niedobory siarki obserwuje się na polach wysoko plonujących (zjawisko wynoszenia siarki z pola) oraz na glebach lekkich, piaszczystych i ubogich w próchnicę.